جهان نشاط

بهار آمد و فصل گل و چمن ای دوست

به هر کجا بود از عشق و دل سخن ای دوست

بیا به باغ و به روی گل از نشاط بخند

زغنچه   ­ای که تو را تنگ­تر دهان ای دوست

به باغ برگ گلی را چو برکنم گویم

مگر که بوی تو آید ز پیرهن ای دوست

به جز تو در دل زارم  که نیست کسی

تویی اگر چه دل آزار و  دل شکن ای دوست