یاد دوست

وقتی نفس به پای تو زنجیر می­شود

آدم چه زود زود زمین­گیر می­شود

وقتی زعشق و جوانی دلت گرفت

چون جام کهنه دلت پیر می­شود

کردم سئوال از دل پر خون خود چرا

آدم اسیر ناله شبگیر می­شود

گفت عارفی به گوش من این نکته که­ی جوان

با یاد دوست قلب تو تعمیر می­شود 

استـــاد با تمام علایق در این جهان

از دست این زمانه دلش سیر می­شود