بحر طویل

تحفة حمد و ثنا مدح و دعا ز اولِ صبحِ ازل و عاقبتِ شامِ ابد لایقُ و شایشتهِ و زیبنده­یِ درگاهِ خداوندِ قدیمی و کریمی و رحیمی و عظیمی و مقیمی و حلیمی وعلیمی و حکیمی است که ذاتش چه صفاتش بُوَدَ از حادثه­ی عیب و نقایص بری و پاک و معری و مبراست زترکیب و زتشبیه و عقولِ عُقَلا مات زادراک و تمیزِ وی و از حیز و اندیشه و از وهم وگمان برتر و بالاتر و بیرون زحدود و جهت و هیچ محلی و مکانی نبود جایِ وی و خالی از او رسته ز هم­چشمی و وارسته ز اضداد و ز انداد و بود فرد ز اشیاء و پدیدار شد از صنعت و از حکمت و از خلقت او عالم لاهوتی و ناسوتی و ملک و ملکوت و جبروت و قلم و لوح وحجابات و مقامات و بپوشید ردای کرم از لطف به بالای بنی آدم و بنمود مکرم همه­گی را زعبودیت و از جنس ملک داد فزون رتبة والائی و بخشید کمال و خرد و فهم و  زد از عبدی اطعنی به سرِ پیر و جوان افسر و آن کنزِ خَفی را که نهان بود ز ابصار پدیدار  به بازارِ جهان کرد و ره معرفتِ خویش به اشیاء بِنمودُ و درِ الطاف به روی همه از انسی و جنی بِگشودُ و پی تکمیلِ هدایت بفرستاد به ارشادِ رسولانِ گرامی همه را با کتب و معجزه­ی خارق عادات و کرامات سرافراز بفرمود پی منصب چاووشیِ سلطان رُسُل هادیِ کل فخرِ سُبُل احمدِ(ص) امی نبیِ ابطحیِ هاشمیِ مکی وبن عمِِّ گرامش  اسدالله علی بن ابیطالب(ع) و اولاد نکو طینت معصوم پسندیده آن مفخر ایجاد که هر یک علم نُصرتِ دین داشته بر پا و عیان ساخته بر خلق خدا منهج بیضا و رهِ بندگیِ حضرت یکتا و نمودند به بیگانه و محرم همگی واضح و لایح که کسی را نرسد دعویِ دانائی و مولائی و آقائی و این مرتبه مخصوص بود اول و آخر چه به دنیا چه به عقبی به کسانیکه خداوند تعالی ز ره لطف رسا برقدشان ساخته تشریف کسا را