تنها شدم
ای خدا در زندگی تنها شدم
شاد بودم معدن غمها شدم
یاد یاری در سرم می پرورم
کو نمی آید از این پس در برم
روزگاری در غم تنهایی ام
دستگیرم شد،نمودش یاری ام
برسرای هستیم چون آفتاب
بر شب ظلمانیم چون ماهتاب
گرم تابید و حیاتم تازه کرد
همدمم شد او در آن شبهای سرد
لکن او امروز با گفتار خویش
کرد افکارم سراسر ریش ریش
ای خدا باری دگر تنها شدم
معدن آلام و ماتم ها شدم
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد